تهیه و مشخصه یابی سامانه دو دارورسانی برای درمان سرطان سینه - وبلاگ دلند چت

به گزارش وبلاگ دلند چت به نقل از دانشگاه تربیت مدرس، در دهه های اخیر از نانو حامل های پلیمری حساس بهpH به عنوان یک روش هدفمند برای رهایش کنترل شده دارو در درمان سرطان از جمله سرطان سینه استفاده شده است. در این میان، پلیمرزوم های حساس به pH به علت داشتن مزایایی مانند: میزان مناسب، امکان بارگذاری همزمان دو دارو، پایداری بالا و رهایش کنترل شده و هدفمند مورد توجه قرار گرفته اند.

در این پژوهش که در قالب انتها نامه کارشناسی ارشد دانیال رحمانی در رشته مهندسی شیمی-زیست پزشکی انجام شد، ابتدا پلی کاپرولاکتون آلدهیددار و سپس پلی وینیل الکل هیدرازین دار سنتز شده و کوپلیمر پیوندی پلی کاپرولاکتون-پلی وینیل الکل به وسیله سازوکار واکنش شیف باز تشکیل شد و ساختارهای به دست آمده به وسیله آزمون هایFTIR وH-NMR مورد ارزیابی قرار گرفتند و معین شد که پلی کاپرولاکتون و پلی وینیل الکل به وسیله پیوند حساس به pH هیدرازون به یکدیگر متصل شده اند. درجه جانشینی برای کوپلیمر سنتز شده 84% و مقدار پلیمر آب دوست (پلی وینیل الکل) داخل زنجیره 38% بدست آمد.

برای تشکیل پلیمرزوم از روش جایگزینی حلال استفاده شد که ترتیب افزودن حلال آبی به آلی کمترین مقدار، 136نانومتر را برای پلیمرزوم فاقد دارو و ترتیب افزودن حلال آلی به آبی بیشترین مقدار بازده بارگذاری برای دارو کورکومین92% و دارو متوترکسات60% را داشت. مقدار پلیمرزوم ها حاوی دو دارو به وسیله آزمونDLS،220 نانومتر ثبت شد و ساختاردو غشایی آنها به وسیله آزمونTEMتایید شد.

بعلاوه با ارزیابی مقدار رهایش پلیمرزوم های حاوی کورکومین و متوترکسات مقدار رهایش دارو در محیط با5/5pH بیشتر از محیط با 4/7 pH بود که نشان دهنده حساس به pH بودن سامانه است. مقدار رهایش کورکومین و متوترکسات در pH5/5 بعد از 48 ساعت به ترتیب 91% و63% به دست آمده است. با ارزیابی مقدار سمیت سلولی سامانه پلیمرزومی بعد از 48 ساعت معین شد که پلیمرزوم تنها فاقد سمیت بوده و پلیمرزوم حاوی دو دارو سمیت بیشتری نسبت به دو دارو آزاد و پلیمرزوم تک دارو بر روی سلولهایMCF-7 ایجاد می نماید.

لازم به ذکر است این پژوهش با هدایت دکتر سهیل بدوحی عضو هیأت علمی دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد.