گزارش AFC از ملاقات کلاسیک ایران - استرالیا، ویرا: بهترین لحظه من زمانی بود که استرالیا 2 بر صفر پیش افتاد - وبلاگ دلند چت

به گزارش وبلاگ دلند چت، والدیر ویرا سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران، بهترین لحظه ملاقات این تیم مقابل استرالیا را زمانی عنوان نمود که حریف با دو گل از تیم ملی پیش افتاد.

به گزارش وبلاگ دلند چت، سایت رسمی کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) در ادامه آنالیز ملاقاتهای به یاد ماندنی تاریخ فوتبال قاره کهن، به ملاقات تیم های ملی ایران و استرالیا در مقدماتی جام دنیای 1998 پرداخته و در انتها آن با سرمربی وقت تیم ملی ایران هم گفت وگو نموده است.

بخشی از گزارش AFC درباره این مسابقه و نیز فرایند ملی پوشان ایران در انتخابی جام دنیای 98 به این شرح است: در اواخر سال 1997، والدیر بادو ویرا راهنمایی ایران را برای سه ملاقات بر عهده گرفت و پیش از انتها کار کوتاهش، میلیون ها طرفدار را به خیابان های تهران آورد تا صعود تیم ملی ایران به جام دنیای را پس از 20 سال جشن بگیرند. نقطه کانونی صعود ایران به جام دنیای 1998 مقابل تیم ملی استرالیا در ملبورن و تساوی 2-2 بود که قلب استرالیایی ها را شکست. گل های کریم باقری و خداداد عزیزی باعث تساوی 3-3 دو تیم در مجموع دو بازی شد تا به لطف گل زده در خانه حریف، بلیت سفر به جام دنیای برای ایرانی ها صادر گردد.

محمد سالم العنزی قطری در عصری از ماه نوامبر در استادیوم جاسم بن حمد دوحه، باعث خلق سلسله ای از اتفاقات شد. دو گل این مهاجم باعث شد ایران در آخرین ملاقات مرحله مقدماتی جام دنیای، شکستی 2 بر صفر را مقابل قطر متحمل گردد. شکستی که امیدهای این کشور برای صعود مستقیم را خاموش کرد و انتها سلطه محمد مایلی کهن را رقم زد. این یک سقوط مهم برای کسی بود که یک سال قبل از آن، تیم ملی کشورش را به مقام سوم جام ملت های آسیا در امارات رساند، اما واکنش به شکست در دوحه نشان می داد جاه طلبی احتیاج به بازسازی دوباره دارد در میان کشورهای سطح اول.

از دست دادن قهرمانی جام ملت ها برای تیمی که از استعدادهایی چون علی دایی، خدداد عزیزی و کریم باقری بهره می برد، یک شکست تلقی شد و این بازیکنان انگیزه گرفتند تا چنین شکستی در مقدماتی جام دنیای 1998 تکرار نگردد. پس از شکست مقابل قطر، تردیدها درباره آینده مایلی کهن افزایش یافت و بادو ویرا در سکوت به سرمربیگری ایران رسید. به نظر می رسید که ویرا برای راهنمایی تیم امید ایران استخدام شده، اما با اخراج مایلی کهن، این مربی باتجربه یک پله فراتر رفت و راهنمایی تیمی را بر عهده گرفت که عملکردی قابل توجه داشت.

بادو که در کاستاریکا مقامات رسمی را تحت تأثیر قرار داده بود، اکنون مأموریتی واضح داشت: گذراندن ایرانِ بااستعداد اما ناکام از چند بازی پلی آف به مرحله نهایی جام دنیای. سفری که به یکی از افسانه های حماسی تاریخ فوتبال تبدیل می شد.

سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا سپس اشاره ای به شکست 3 بر 2 تیم ملی ایران در گام نخست و سپس صعود ایران به جام دنیای فرانسه کرد.

والدیر ویرا در گفت وگو با AFC در خصوص دوران حضورش در ایران گفت: من پنج روز پیش از ملاقات با ژاپن کارم را به صورت رسمی شروع کردم. کار همواره سخت بود، چون باید با سریع ترین تیم دنیا بازی می کردیم. آنها به من گفتند بدون کریم باقری فقط نصف تیم را خواهید داشت. می دانستم بازیکنان فکر می نمایند بدون کریم، آنها نصف همواره خوب هستند.

وی درباره ملاقات مقابل ژاپن گفت: آماده سازی فاجعه بود، چون باید 32 ساعت سفر می کردیم. می دانستیم ژاپن یک هفته در جوهور بحرو مالزی (محل برگزاری بازی) حضور داشته است. همچنین می دانستیم تری ونبلز (سرمربی استرالیا) و تیمش ما را تماشا می نمایند و استرالیا برای بازی بعدی آماده می گردد. شرایط نرمال نبود. از زمانی که به جوهور بحرو رفتیم، دو روز برای آماده سازی فرصت داشتیم. با این وجود مطمئن بودم که صعود نکردن کار بسیار سختی است، چون پیشرفتی در تیم می دیدم که به عنوان یک فرد خوش بین، انتظار آن را نداشتم. همه در تیم می گفتند ما این کار را بدون کریم انجام می دهیم.

سرمربی پیشین ایران درباره تقابل با استرالیا گفت: می توانستیم بازی را در ایران ببریم. ما در تهران هم خوب بازی کردیم، اما نتوانستیم گل های زیادی بزنیم. 24 ساعت قبل از ملاقات برگشت، بازیکنان ما به استادیوم رفتند که در چشم آنها، شوق توانایی فوتبال بازی کردن را دیدم. دیگر اجازه ندادم بازیکنان توپ را بگیرند و تمرین نمایند. منتظر ماندم و اجازه دادم ابتدا از زمین لذت ببرند.

وی در خصوص بین دو نیمه این مسابقه توضیح داد: به بازیکنانم گفتم همه شما به من گفتید در این زمین، بهترین بازی عمرتان را می کنید. من متوجه شدم استرالیا به ما اجازه بازی نمی دهد، چون زیاد می دود، اما زمانی که توپ را در اختیار می گرفتیم، می توانستیم فوتبال خود را بازی کنیم. این زمینی است که شما می خواهید روی آن بازی کنید. ما می رویم که توپ را در اختیار داشته باشیم و باید بازی کنیم. توپ را بگیرید. شما مجبور نیستید که بدوید و از آن لذت ببرید. باور دارم این حرف ها یاری می کرد.

بهترین لحظه من زمانی بود که استرالیا 2 بر صفر پیش افتاد. چون با این نتیجه دیگر چیزی برای از دست دادن نداشتیم.، سرمربی پیشین تیم ملی ایران ضمن بیان این جمله اعلام کرد: زمانی که دیدم علی دایی پاس داد و خداداد توپ را لمس کرد، فکر کردم که ما این بازی را 3 بر 2 یا 4 بر 2 می بریم، چون خودمان را در بالای قله می دیدم. اگر بازیکنان استرالیا مانند دیوانه ها هم می دویدند، با این نتیجه نمی توانستند کاری نمایند، اما کوشش می کردند بیشتر بدوند. زمانی که شما زیاد می دوید، توپ را فراموش می کنید و این مشکل شیوه فوتبال اروپایی است.

ویرا راجع به حرکاتش پس از انتها بازی بیان نمود: مقابل من دو بازیکن استرالیایی روی زمین افتاده بودند و گریه می کردند. اولین واکنش من، انسانی بود و به سمت آنها رفتم. کوشش کردم کلماتی بگویم که شما فکر می کنید در آن لحظه باید بگویید. کامل فراموش کردم که جشن بگیرم. جام دنیای در چشمان من آن روز در ملبورن بود. روزی که همه شادمان بودند و همین مهم است. چیزی که بابت آن شادمانم، گل هایی بود که به استرالیا و ژاپن زدیم که گل های آکادمیکی بودند. زمانی که سرم را بالا آوردم، همه بازیکنان به سمت دروازه ای که طرفداران ما پشت آن بودند، دویدند و دقایقی طول کشید تا بفهمم چه اتفاقی افتاده است.

وی درباره جشنی که پس از بازگشت اعضای تیم ملی به ایران در استادیوم آزادی گرفته شد، گفت: من عینکم را از دست دادم، چون بازیکنان یک سوغات می خواستند. این باورنکردنی اما زیبا بود. مردم شادمان بود و احساسات مثبت زیادی داشتند.

این مربی در بازی های آسیایی سال 1998، راهنمایی تیم ملی عمان را بر عهده داشت که در آن مسابقه، با نتیجه 4 بر 2 از سد ایران گذشت. وی درباره آن ملاقات هم گفت: مطمئنم ایران ما را خیلی جدی نگرفت، چون در تایلند با بهترین تیمش بازی می کرد. آنها مدال طلا را بردند. ما بازی عالی را به نمایش گذاشتیم و به نظر نمی رسید که ایران ما را خیلی جدی گرفته است. من از اینکه چقدر خوب بودیم، شگفت زده نشدم. روزنامه ها روز بعد درباره انتقام صحبت می کردند، اما موضوع این نبود.

ویرا با تمجید از مردم کشورمان گفت: زمانی که در ایران بودم، مردم شامل پیر و جوان، زن و مرد با صمیمیت با من رفتار می کردند. بنابراین باید تصویر خوبی به جای می گذاشتم. زمانی که قصد خوبی دارید، مردم شما را می فهمند. شما نباید خیلی شرح دهید. من شادمانم که این سفر را داشتم.