جواد خیابانی بهترین گزارش عمرش را انجام داد - وبلاگ دلند چت

به گزارش وبلاگ دلند چت، احمدرضا عابدزاده بهترین بازی عمرش را انجام داد. علی دایی بهترین پاس زندگی اش را به من داد. کریم باقری محروم بود و قبل از بازی بخشیده شد تا گل اول را بزند. دفاع ما در نیمه اول ضعیف عمل کرد اما در نیمه دوم و به خصوص بعد از گل تساوی عالی عمل کرد. حتی جواد خیابانی بهترین گزارش عمرش را انجام داد.

به گزارش وبلاگ دلند چت، روزنامه همشهری نوشت: وقتی ساندرو پل، داور مجارستانی بازی ایران و استرالیا، سوت انتها بازی را به صدا درآورد، قریب به اتفاق فوتبال دوستان ایرانی مبهوت مانده بودند و برایشان دور از باور بود که بازیکنان ایرانی با ساق های خسته، تیم پرستاره استرالیا را با فوجی از بازیکنان سرشناس تسلیم نموده اند. خداداد عزیزی، یکی از ستاره های بی چون و چرای فوتبال ایران در آن سال ها، در بطن همه اتفاقات مهم این بازی قرار داشت. در خصوص این بازی دراماتیک نقل قول های بسیاری مطرح شده، اما خداداد عزیزی با گذشت 23سال هنوز حرف های تازه ای برای گفتن دارد و بازی ایران و استرالیا را نه یک مسابقه معمولی فوتبال که رویدادی فرهنگی و اجتماعی و عامل وفاق مردم در آن روز خاص می داند. به مناسبت هشتم آذر و سالگرد رویارویی ایران و استرالیا، با خداداد عزیزی، ستاره انگشت نمای این بازی نمادین گفت وگو نموده ایم.

اصلا یادتان هست که سالگرد بازی ایران و استرالیاست؟

مگر می گردد یادم برود. باورش سخت است که 23سال از این بازی گذشت.

در طول این سال ها، بارها درباره اتفاقات ریز و درشت این بازی صحبت شده، اما کسی نمی گوید اصلا چرا نتوانستیم از گروهی که شامل عربستان و قطر و کویت بود صعود کنیم و کارمان به بازی پلی آف و بازی با استرالیا کشید.

واقعیت ماجرا این است که در دور رفت مسابقات مقدماتی جام جهانی 1998 خیلی خوب نتیجه گرفتیم اما در دور برگشت کارمان گره خورد. ما در دور برگشت، چین را بردیم و با کویت مساوی کردیم و بقیه بازی ها را باختیم. استنباط من این است که حریفمان را دست کم گرفتیم و کار را تمام شده دانستیم. شاید تقدیرمان این بود که به بازی پلی آف با ژاپن برسیم و بعد از باخت میلی متری به ژاپنی ها، برسیم به بازی با استرالیا. باور کنید هنوز هم برایم قابل هضم نیست که فاصله 6 امتیازی با تیم دوم جدول را از دست دادیم و از گروهمان صعود نکردیم.

نیمه اول بازی با استرالیا فشار وحشتناکی به خط دفاعی تیم ملی ایران وارد شد اما انگار یک نفر از دروازه ما مراقبت می کرد. به عنوان بازیکن در داخل زمین چنین احساسی داشتید؟

بازی ایران و استرالیا از خیلی جهت ها بسیار عجیب و بی تکرار است. من باور نمی کردم که بتوانیم استرالیا را ببریم و تصورم این بود که در برابر ژاپن کار را تمام کنیم اما در دقایق آخر آن بازی کم آوردیم و باختیم. در بازی رفت، استرالیا یک گل به ما زد و از گل زده اش مراقبت می کرد و ما هم با فشار تماشاگر یک گل زدیم و بازی تمام شد اما خوش بین ترین طرفدار فوتبال در ایران فکرش را نمی کرد بتوانیم در ملبورن 2 بر 2 مساوی کنیم. این تنها نتیجه ای بود که ما را به جام جهانی می برد؛ چراکه اصلا کسی به باخت استرالیا در ملبورن فکر هم نمی کرد. آن روز خدا با ما بود و انگار استرالیا در برابر یک ملت قرار گرفته بود.

بعدها وقتی تومیسلا ایویچ، سرمربی تیم ملی ایران شد گفته بود ایران در نیمه اول باید 5 گل می خورد؟

به نظرم در همان 10دقیقه اول بازی باید 3 یا 4 گل می خوردیم اما احمدرضا عابدزاده آن روز خیلی درخشان بازی کرد. اگر من به عنوان مهاجم یک موقعیت را از دست بدهم کمتر کسی خرده می گیرد، اما وقتی دروازه بان در یک بازی 2 یا 3 گل بخورد زیر تیغ انتقادها قرار می گیرد. برای همین همواره می گویم کار دروازه بان ها در فوتبال خیلی سخت است. احمدرضا عابدزاده در فوتبال ایران روزهای خوب کم نداشت و به نظرم بهترین دروازه بان تاریخ فوتبال ایران است اما در آن بازی چیز دیگری بود.

فکر می کنید اگر جز عابدزاده دروازه بان دیگری در چارچوب دروازه ایران بود به جام جهانی نمی رفتیم؟

بله، من اعتقاد دارم اگر عابدزاده نبود به جام جهانی نمی رفتیم.

البته خیلی ها معتقدند سلسله اتفاقاتی باعث رقم خوردن آن نتیجه تاریخی و صعود به جام جهانی فرانسه شد و درخشش احمدرضا عابدزاده یکی از همان اتفاقات بود. فکر می کنید منبع انرژی عظیمی که به همه بازیکنان تزریق شد کجا بود؟

من فکر می کنم این انرژی از داخل ایران به ما رسید. اگر همین الان با فوتبال دوستان آن زمان که بین آنها پدربزرگ ها و مادربزرگ ها هم بودند درباره بازی با استرالیا صحبت کنید بدون تردید به شما می گویند وقتی بازی جریان داشت، سر سجاده بودند و برای موفقیت بچه های تیم ملی نماز می خواندند و دعا می کردند. البته انرژی عظیمی که از داخل ایران به ما می رسید مختص یک قشر خاص نبود. شاید از معدود روزهایی بود که همه مردم ایران، از بازاری و دکتر و مهندس و فقیر و غنی کنار هم قرار گرفتند. کم پیش می آید که شیرینی فروشی ها به مردم شیرینی مجانی بدهند اما بعد از بازی ایران و استرالیا چنین کاری کردند. من معتقدم دعای خیر و انرژی مثبت مردم از دل های صاف و صادق آمد و دستمان را گرفت. هر کسی به طریقی دل در گروی صعود ایران به جام جهانی داشت. چه دانشجویان و دانش آموزانی که برای دیدن آن بازی از درس و کلاس فرار کردند. وقتی 2 بر صفر از استرالیا عقب بودیم عده ای شیشه تلویزیون شان را شکستند و عده ای دیگر قهر کردند و قید تماشای بقیه بازی را زدند. همه این اتفاقات، نشانه همدلی و موج مثبتی بود که به سمت ما روانه می شد و اتفاقات داخل زمین را رقم می زد. احمدرضا عابدزاده بهترین بازی عمرش را انجام داد، علی دایی بهترین پاس زندگی اش را به من داد، کریم باقری محروم بود و قبل از بازی بخشیده شد تا گل اول را بزند، دفاع ما در نیمه اول ضعیف عمل کرد، اما در نیمه دوم و به خصوص بعد از گل تساوی عالی عمل کرد. حتی جواد خیابانی بهترین گزارش عمرش را انجام داد.

گزارش جواد خیابانی هم به یاد ماندنی شد. مثلا بعد از گل دوم که شما به ثمر رساندید مدام تکرار می کرد باز هم روی زمین. تاکتیک ایران در برابر استرالیا این بود که با وجود داشتن مهاجمی مثل علی دایی باز هم روی زمین بازی کند؟

من فکر می کنم منظور جواد خیابانی مارک بوسنیچ، دروازه بان نگون بخت استرالیا بود که باز هم از روی زمین گل خورد، وگرنه ما در آن بازی چیزی به نام تاکتیک نداشتیم. فوتبال ما اساسا تاکتیکی نبوده و الان هم نیست. این که بعضی مربیان لیگ فزونی ادا درمی آورند و می گویند ما یک فوتبال تاکتیکی بازی کردیم خنده دار است. فوتبال ایران از قدیم یک فوتبال کاملا احساسی و مبتنی بر تکنیک فردی و تعصب و غیرت بازیکنان بوده. مقابل استرالیا هم اصلا تاکتیک تیمی نداشتیم و هر دو گل روی نبوغ و تعصب بازیکنان به ثمر رسید.

آن صحنه ای هم که والدیر ویرا، سرمربی برزیلی تیم ملی سیگارش را روی زمین انداخت و بعد از گل دوم دوباره آن را از روی زمین برداشت در ذهن تماشاگران ایرانی ماند. در این سال ها نقل قول های فراوانی درباره نقش مربی برزیلی در صعود ایران به جام جهانی فرانسه مطرح شده. درست است که می گویند ویرا در رقم خوردن این نتیجه نقشی نداشت؟

بدون تردید ویرا در رقم خوردن نتیجه این بازی نقش پررنگی داشت. قبل از بازی و بین 2 نیمه اتفاق خاصی در رختکن تیم ملی رخ نداد اما نقش ویرا در آمادگی ذهنی بازیکنان تیم ملی را نمی توان کتمان کرد.

بعد از 23سال حرفی مانده که تا به امروز در خصوص این بازی نزده باشید؟

تنها حرفی که مانده این است که هیچ مسابقه ای از جنس بازی ایران و استرالیا، دیگر در فوتبال ایران تکرار نخواهد شد.

تیم ملی در آن سال ها به سختی به جام جهانی رفت. الان هم شرایطی پیش آمده که تیم ملی راهش برای صعود به جام جهانی سخت شده است. فکر می کنید این تیم در نهایت می تواند به جام جهانی 2022 صعود کند؟

ما آن زمان با تیمی روبرو شدیم که تحت هر شرایطی فوتبال بازی می کرد و برای صعود به جام جهانی به ضد فوتبال متوسل نشد. استرالیا در لحظاتی که 2 بر صفر جلو بود باز حمله می کرد و همین فوتبال هجومی آنها باعث شد ناغافل 2 گل بخورند و قافیه را به ما ببازند اما تردید نداشته باشید که عراق و بحرین با یک دفاع اتوبوسی و برای وقت کشی به تهران می آیند.