کشف مکانی که جهان در آن به سرانجام می رسد! - وبلاگ دلند چت

به گزارش وبلاگ دلند چت، آخر جهان

تا به حال فیلم ها و آهنگ های بسیار زیادی درباره آخر جهان خوانده شده است، در طول روز ممکن است بارها در مکالمه هایمان به صورت غیر ارادی از واژه آخر جهان استفاده نماییم. اما واقعا آخر جهان کجاست؟ اگر با اطلاعات عمومی خودمان هم این مسئله را با یک حساب دو دو تا چهارتا هم آنالیز نماییم، متوجه خواهیم شد که با توجه به فیزیک کروی شکل کره زمین و گردی آن، هیچ ته و آخری وجود ندارد و همه مجدد به نقطه شروع باز می گردیم ولی از آن جایی که انسان ها به صورت ذاتی در پی سر انجام هر چیز هستند، در پی آخر جهان نیز می گردند و این خواسته حتی در افسانه ها و باورهای مردم فرهنگ های مختلف نفوذ نموده است. شاید به همین علت باشد که در سیبری مومیایی کشف نموده اند که روی پیکر او را با لایه ای از مس ذوب شده پوشانده شده بود و در منطقه ای او را پیدا کردند که مردم سیبری به آن، آخر جهان می گویند. در ادامه با ما در خبرنگاران همراه باشید تا ببینیم آخر جهان کجاست و این مومیایی در آن جا چه کار می نموده است.

سیبری که به روسی Сиби́рь نوشته می گردد، نام سرزمینی بسیار بزرگ در قسمت آسیایی کشور روسیه است. در این منطقه 12/1 سطح کره زمین و 60 درصد آن را خاک روسیه را تشکیل می دهد. سیبری از رشته کوه های اورال به سمت شرق امتداد یافته و تا اقیانوس آرام می رسد. بزرگ ترین و پر جمعیت ترین شهر سیبری، شهر نووسیبیرسک است.

پس از آن امسک و کراسنویارسک به ترتیب پر جمعیت ترین شهرهای سیبری هستند. طی عملیات حفاری، باستان شناسان در کشور روسیه و در بخش سیبری، به 7 پیکر مومیایی شده دست یافتند که هم در مکانی عجیب دفن شده بوده اند و هم به شکلی عجیب مومیایی شده بودند. محققان و باستان شناسان روسی، در پی یافتن بستگان امروزی این گروه مومیایی هستند و امیدوارند که بتوانند تا ژنتیک هایی پیدا نمایند که آنان را به نسب این افراد برسانند.

از این گروه 5 مومیایی کشف شده در سیبری، یکی از آن ها متعلق به پیکر پسربچه ای است که در آزمایشات این گونه به دست آمده است که هنگام مرگش تقریبا تنها، 7 سال سن داشته است.

آخر جهان و مومیایی های مرموزش!

بر طبق نتایج اعلام شده از تحقیقات دانشمنان روسی، آن ها امیدوارند که بتوانند بستگان این مومیایی ها و علی الخصوص بستگان امروزی پسربچه 800 ساله ای که در بین این پیکرها بوده را پیدا نمایند و بتوانند آن ها را شناسایی نمایند. جالب است بدانید که همانطور که گفتیم پیکر این مومیای ها در جایی به نام آخر جهان کشف شده است که البته مردم سیبری این نام را بر این مکان گذاشته اند.

اما به صورت خاص در این مورد، پیکر این مومیایی خردسال در مدار قطب شمال کشف شده است. دانشمندان روسی برای پیدا کردن نسبت این مومیایی ها با اقوام امروزیشان را در هفته های بعد از کشف خود، پیگیری کردند و شروع به گرفتن نمونه های DNA از افرادی نموده اند که که حداقل 3 نسل قبلی آن ها بومی منطقه شمال سیبری بوده اند. تمامی این نمونه ها با DNA کودک مومیایی شده مطابقت داده شده اند. این پسر مومیایی با حدودا 6 یا 7 سال سن، بقایای بدنش در گورستانی باستانی در نزدیکی شهر سالخارد کشف شده است.

تا به الان بیشتر درباره این کودک مومیایی صحبت کردیم ولی درباره 4 مومیایی دیگر نیز داستان ها و حقایق مختلف دیگری نیز وجود دارد. پیش از کشف جسد مومیایی شده این پسر، 4 مومیایی دیگر کشف شده بودند که همگی آن ها در مس، خز گوزن شمالی، خرس و یا سگ آبی پوشانده و کفن شده بودند.

پروفسور سلومینسکی، مدیر آزمایشگاه ژنتیک مولکولی بیماری های ژنتیکی مسکو، درباره این کشف و این مومیایی ها گفت: ما تصمیمان بر این است که به مکانی در نزدیکی زلنی یار سفر کنیم تا از جمعیت بومی آن منطقه نمونه DNA بگیریم و کوشش کنیم تا ارتباطات ژنتیکی میان آن ها و مردمی که در قرون وسطی در آن محل زندگی می نموده اند را پیدا کنیم.

ما برای ادامه این فرایند تحقیقاتی، جمعیت خانتی و ننتسی و بعلاوه گروهی جدا شده از مردم که در نزدیکی دریاچه مژی زندگی می نمایند نیز، علاقه مند هستیم. مسائل بسیار زیادی باعث علاقه مندی دانشمندان درباره این گروه مرموز مومیایی های سیبری هستند، از جمله این که ان ها به این شکل مرموز در مکانی به نام آخر جهان پیدا شده اند.

مدارک باستان شناسی، به ویژه کاسه های برنزی کشف شده در این سایت، نشان می دهد که این افراد ارتباطاتی با اقوام ایرانی که واقع در 600 کیلومتر جنوب غربی مدار قطب شمالی حضور داشته اند.

با این حال، محققان هنوز به این مسئله امیدوارند که نتایج تست های DNA، مومیایی ها را به مردم سیبری امروزی مرتبط سازد. پژوهشگران برخلاف دشواری های موجود، مطمئن هستند که قادر به دستیابی به DNA کافی از این مومیایی ها خواهند بود. سلومینسکی نیز در این باره توضیحات بیشتری ارائه داد ه است. وی می گوید:

ابتدا به مرتب سازی DNA و شاخه های میتوکندری پرداخته ایم تا معین گردد که از جانب مادری به کدام گروه نژادی تعلق دارند. قدم بعدی ما، بررسی DNA هسته ای است تا ریشه خانوادگی این مومیایی را از سمت پدری معین نماییم.

محققان در حال کار هستند تا چهره پسر قرون وسطایی را بازسازی نمایند که بزرگ ترین و مهم ترین پروژه این تیم تحقیقاتی محسوب می گردد. با وجود این که پوست این مومیایی سالم مانده است اما استخوان های زیرین در طی قرن هایی که مدفون بوده است، از هم جدا شده اند. متخصصان کره جنوبی با استفاده از توموگرافی کامپیوتری استخوان های صورت و جمجمه را در کنار هم قرار می دهند و بدین ترتیب صورت پسر بچه را بازسازی کردند. بررسیهای ابتدایی از روده پسربچه حاکی از آن است که وی از کرم زدگی رنج می برده است.

به گفته دکتر سلپچکنو، این بیماری با رژیم غذایی پسربچه مومیایی که ماهی خام بوده است، مرتبط است. الکساندر گوسو باستان شناس روسی درباره مومیایی ها می گوید: فرایند مومیایی شدن طبیعی بوده که ترکیبی از چندین عامل است: اجساد با ورقه های مسی ذوب شده پوشیده شده بودند. جالب ایت بدانید که قطعات مسی به همراه یخبندان دائمی زمین باعث شده که این اجساد حفظ شوند.