چه کسانی نباید ایمپلنت نمایند؟ - وبلاگ دلند چت

به گزارش وبلاگ دلند چت، این روزها برترین روش برای جایگزین کردن دندان های از دست رفته، استفاده از ایمپلنت های دندانی است.ولی پرسشی که در فکر خیلی ها درباره این ایمپلنت ها خطور می نماید، این است که آیا ایمپلنت در همه افراد، خوب جواب می دهد یا نه؟ چرا برخی ها مجبور می شوند گاهی این پروتز را از دهان خارج نمایند؟ دکتر سید مهدی جعفری، متخصص جراحی فک و دهان و صورت، به این پرسش پاسخ می دهد.

چه کسانی نباید ایمپلنت نمایند؟

*مصاحبه با دکتر سید مهدی جعفری

این روزها برترین روش برای جایگزین کردن دندان های از دست رفته، استفاده از ایمپلنت های دندانی است.ولی پرسشی که در فکر خیلی ها درباره این ایمپلنت ها خطور می نماید، این است که آیا ایمپلنت در همه افراد، خوب جواب می دهد یا نه؟ چرا برخی ها مجبور می شوند گاهی این پروتز را از دهان خارج نمایند؟ دکتر سید مهدی جعفری، متخصص جراحی فک و دهان و صورت، به این پرسش پاسخ می دهد.

آقای دکتر! چرا بافت های دهانی برخی از افراد، ایمپلنت های دندانی را پس می زنند؟

مساله پس زدن یا نگرفتن پیوندها به بدن انسان از مدت ها قبل، مورد توجه و آنالیز بوده است. ایمپلنت های دندانی هم نوعی پیوند محسوب می شوند ولی در علم طب به آن دسته از پیوندهایی که در آن یک بافت یا عضو غیرزنده از منشا غیربیولوژیک به بدن یک موجود زنده منتقل می گردد، ایمپلنت گفته می گردد. ایمپلنت های دندانی عموما از جنس فلز تیتانیوم هستند و درصد ناخالصی آنها بسیار اندک است. البته اخیرا از فلز زیرکونیوم، یا خیلی به ندرت از آلیاژهای تیتانیوم برای ساخت ایمپلنت استفاده شده است.

یعنی علت پس زدن ایمپلنت، نوعی حساسیت است یا مسمومیت فلزی؟

هرچه عدد اتمی فلزات بالاتر باشد، شانس ایجاد مسمومیت در بدن بیشتر است. فلزاتی مانند سرب و جیوه در بدن مسمومیت ایجاد می نمایند ولی برای ایجاد حساسیت ضروری است که دستگاه دفاعی بدن فعال گردد و علیه آن ماده مورد نظر آنتی بادی بسازد. فلزات چون پروتئینی نیستند برای ایجاد بازتاب دفاعی و تحریک لکوسیت ها به ترشح آنتی بادی یا حمله به آن باید به پروتئین های دیگر در محیط متصل یا باند شوند. معمولا همه فلزها این خاصیت را ندارند و در بین فلزات فعلا حساسیت نسبت به فلز نیکل و در حد کمتری آلومینیوم شناخته شده و در خصوص تیتانیوم هنوز از لحاظ بالینی ثابت شده نیست.

پس بالاخره علت دفع ایمپلنت های دندانی چه می تواند باشد؟

ایمپلنت ها معمولا به 2علت دفع می شوند؛ یا از ابتدا اصلا پذیرفته و به اصطلاح اینتگره نمی شوند و یا پس از اینتگره شدن دچار عارضه ای می شوند که به آن، التهاب اطراف ایمپلنت گفته می گردد؛ یعنی استخوان اطراف ایمپلنت به تدریج تحلیل می رود و ایمپلنت فقط با بافت نرم التهابی پوشیده می گردد که دیگر قابلیت نگهداری و تحمل پروتز دندانی را نخواهد داشت.

چه می گردد که گاهی، ایمپلنت از همان اول اینتگره نمی گردد؟

سفت نشدن ایمپلنت دندانی در داخل استخوان بیشتر در ایمپلنت های قدیمی و اولیه که فقط مفتول تیتانیومی در روی ماشین تراش به صورت یک پیچ درمی آمد، خیلی جدی بود اما امروزه با پیشرفت تکنولوژی و اقداماتی که شرکت سازنده معتبر روی سطح ایمپلنتی انجام می دهد خیلی به ندرت دیده می گردد. با زبر کردن سطح ایمپلنت و افزودن مواد شیمیایی یا بیولوژیک روی آنها، معمولا ایمپلنت ها در اسرع وقت و با درصد بالایی با استخوان اطراف خود یکپارچه (اینتگره) می شوند. البته متاسفانه در کشور ما برخی از انواع ایمپلنت های درجه 3 و 4 هم امکان بازاریابی یافته اند که تکنولوژی های بسیار قدیمی و کنار گذاشته شده دارند ولی به علت عدم توجه مسوولان ذی ربط در امر واردات مواد دندان پزشکی، کماکان مورد استفاده همکاران دندان پزشک قرار می گیرند.

پس فقط انواع خاصی از ایمپلنت ها دفع می شوند؟

متاسفانه نه! انواع شناخته شده و معتبر هم می توانند این عدم یکپارچگی را داشته باشند و این در مواردی است که در محیط عمل، شرایط کاملا استریل رعایت نشده باشد، دندان پزشک از تجربه و مهارت کافی برخوردار نباشد، قواعد و اصول تکنیکی و دستورالعمل ها خوب رعایت نشوند، فیکسچر یا ایمپلنت در محل خود استحکام اولیه و ثبات اصلی را نداشته باشد یا اینکه کیفیت و کمیت استخوان در محل گیرنده مناسب نباشد. وجود التهاب یا عفونت قبلی در محل قرار دادن ایمپلنت و بعلاوه تعجیل در قرار دادن پروتز روی فیکسچری که هنوز التیام و اینتگریشن آن کامل نشده هم باعث از دست رفتن ایمپلنت خواهد شد.

علت دیگری هم برای نگرفتن ایمپلنت وجود دارد؟

بله، گاهی استخوان اطراف بعد از ثبات اولیه و حتی قرارگرفتن پروتز روی ایمپلنت دچار و در نتیجه دفع می گردد. بیشترین علت این نوع تحلیل و دفع، ایجاد التهاب در اطراف ایمپلنت ناشی از عوامل مکانیکی و بیولوژیکی است. عوامل مکانیکی مانند فشار های ناشی از پروتز ناصحیح یا خارج از محور بودن فیکسچر و عوامل بیولوژیک مانند باکتری هایی که در دهان روی نواحی گیر غذایی اضافه شده و با سموم و آنزیم های خود باعث جدا شدن بافت نرم اطراف از ایمپلنت و در نتیجه ایجاد پاکت و تحلیل استخوان نگهدارنده آن می شوند. به همین علت است که همکاران ما به بیمارانی که اقدام به درمان ایمپلنت می نمایند به طور اکید و جدی نسبت به تمیز نگه داشتن و حفاظت از پایه ها هشدار می دهند.

پی نوشت ها :

*متخصص جراحی فک و دهان و صورت

منبع: www.salamat.com aeمنبع: راسخون